Sunday 27 January 2013

.Robert Burns Night 2013 - KWV

.de step-we-ceilidh band

Op 26 januari 2013 had de nieuw opgerichte vereniging van de Kuukse Whisky Vrienden een Burns Supper georganiseerd ter ere van de jaardag van Robert Burns, Schotland's beroemdste bard. Dit evenement vond plaats in Marietjes Beurs, in Het Noord-Brabantse Cuijk. Twee jaar geleden had ik bij het toenmalige evenement samen met een goede vriend een erg leuke tijd gehad en om dit succes te herhalen zijn we dit keer met vijf whiskyvrienden en -vriendinnen gegaan. Dit jaar had de organisatie Jock Shaw uitgenodigd om zijn praatje over een whisky te doen en hij had op zijn beurt zijn band meegenomen om de sfeer - met succes - wat te vergroten.

Omdat de opbrengst van het evenement geheel ten goede kwam aan het KWF, hadden wat distilleerderijen van importeur Bresser & Timmer (die door Jock wordt vertegenwoordigd) een aantal flessen ter beschikking gesteld, kwamen Jock en zijn band geheel belangeloos en had restaurant Marietjes Beurs haar deuren geopend voor het evenement. Organisator Guus Arts van de Cuijkse Gall & Gall had ook een paar duiten in het zakje gedaan en het drukwerk van o.a. de posters, menukaarten en proefnotitie-kaarten was verzorgd door de lokale printservice. Tot slot waren de ingrediënten van het desert gesponsord door de lokale Albert Heijn.

We werden direct bij binnenkomst ontvangen met een glaasje van de Robert Burns blended whisky van Isle of Arran distilleries; niet geweldig op de neus, maar in de mond vrij zoet en een zoete, korte afdronk, die me een beetje aan cola doet denken. Al met al een prima starter van de avond, of als daily dram een zeer betaalbare aanrader.

Na de welkom- en introductie praatjes van Guus en Jock werd ons verzocht een kop Schotse Cock-a-leekie Soup van het buffet mee te nemen en een plekje aan tafel te vinden, waarna we werden verrast door een glas Tomatin 12; ruim elf jaar gerijpt in ex-Bourbon vaten, met een finish van acht maanden op second fill Oloroso sherry vaten, wat haar een fruitig en romig karakter geeft, doorweven met een vleug van chocolade. Deze werd gevolgd door de 15 jarige variant van Tomatin, die alléén op ex-Bourbon heeft gerust waardoor de fruiten wat meer richting citrus en peer gaan, in plaats van de rode vruchten bij haar jongere zus.

.€1600!
Tussendoor gaf Jock een aantal lezingen uit Robert Burns' werken en begeleide ons in het proces van het ruiken en proeven van de gekozen whisky's, afgewisseld met een goede hoeveelheid keltische live-muziek en de uitreiking van een cheque ter waarde van €1600 aan het KWF.

Na het proeven van de naar mijn smaak wat jonge Robert Burns single malt - niet mijn favoriete whisky van de avond - was het inmiddels tijd geworden om de hoofdmaaltijd in de vorm van Haggis binnen te laten. Jock gaf een uitstekende variant op het klassieke Ode aan de Haggis en nadat hij deze heeft 'vermoord', konden we allemaal genieten van een ruime portie, begeleid door een mooie Tatties and Neeps; een aardappel / knolraap purree. Voor de mensen die de Haggis niet aandurfden was en een stoofschotel gemaakt met rundvlees. Ikzelf heb genoten van de zware, maar kostelijke hoofdmaaltijd, die werd afgesloten met een stevige Tomatin 18. Zij is haar leven exact hetzelfde begonnen als haar jongere zusje, maar is in plaats van direct in een fles te verdwijnen, drie jaar lang in een first-fill ex-Oloroso vat terecht gekomen. Dit zorgt voor een boter-zachte, karamel-zoete en kaneel-kruidige whisky, die prima valt na de stevige maaltijd.

.addressing the haggis
Het desert, een Schotse Cranachan, gemaakt van geslagen room, whisky en honing, verse framboos en havermout - die in whisky heeft overnacht alvorens te worden geroosterd, viel uitstekend en werd gevolgd door een mijns inziens iets teleurstellende 17-jarige Tullibardine - Sauternes finish. Het fris-zoete, met bloemen verrijkte aroma had een licht bittere ondertoon, die in de afdronk wat langer duurde dan mij lief was.

Na wat na-tafelen en muziek en dans onder begeleiding van de step-we-ceilidh band was het tijd voor een prachtige Bruichladdich. Om precies te zijn; de Port Charlotte - the Peat Project. Een acquired taste is wellicht de beste omschrijving voor deze zwaar geturfde Islay whisky; de naar verse gerookte vis ruikende, harde, ziltige, metaalachtige smaak, en langdurig aanwezige afdronk is er één om van te walgen, of te genieten. Ikzelf hoor tot de laatste categorie.

Als laatste whisky had Jock gekozen voor de Ileach - cask strength. Net als de Port Charlotte afkomstig van het eiland Islay - de bewoners van Islay worden Ileach genoemd. De distilleerderij wordt geheim gehouden, maar waarschijnlijk is het in dit geval een jonge Lagavulin, al lijkt dat te kunnen verschillen per serie. Door aanwezigheid van het T-Shirt "I ♥ SM (single malt)" had Jock bedacht om een "SM" spel te spelen met de laatste whisky; onder het mom van "het doet wel pijn, maar ik beloof dat je het lekker gaat vinden" namen we allemaal een slok van deze whisky, hielden die tien trage, lange seconden in de mond alsof het listerine was, slikten door en na een nóg langere vijf seconden mochten we hard inademen door onze lippen een klein stukje te openen.
Jock had gelijk. Pijnlijk, maar heerlijk.

.verplichtte kost; proefnotities
Een opsomming van de gedronken whisky's:

  1. Isle of Arran - Robert Burns blended whisky - 40% abv
  2. Tomatin - 12yo - 40%
  3. Tomatin - 15yo - 43%
  4. Isle of Arran - Robert Burns single malt - 46%
  5. Tomatin - 18yo - 46%
  6. Tullibardine - Souternes finish - 46%
  7. Bruichladdich - Port Charlotte - the Peat Project - 46%
  8. The Ileach Cask Strength - 58%
Een prima selectie whisky's, waar het merendeel van de bezoekers voor het grootste deel onbekend mee was. Op het eind van de avond werden nog een aantal dingen geveild, waaronder een tweetal koolrapen waar in de loop van de avond munten in waren geslagen, een aantal zakken eikenhout-snippers, gemaakt van oude whiskyvaten en alle flessen van de avond waar nog een restje in zat. De laatste twee flessen zijn met ons mee naar huis gekomen. Binnenkort een wat uitgebreidere proefnotitie van beide flessen.

De hele avond stond in het teken van het goede doel, maar de nadruk lag duidelijk op het proeven van Schotse sferen, eten en de kennismaking met (nieuwe) whisky. Helaas zijn er altijd mensen die niet kunnen houden bij het proeven alleen en tegen het eind van de avond wat luidruchtiger worden, waardoor de sprekers op een gegeven wat meer moeite hadden boven het rumour uit te komen. Al met al vond ik wel dat er een goede sfeer hing en we goed onderricht kregen van Jock, vermaakt werden door zijn verhalen en zijn band die er zeker aan hebben bijgedragen dat de opbrengst voor het KWF uiteindelijk (ná de veiling) nog uitkwam op een totaal van ruim €2000,- De avond werd volgens traditie afgesloten met een uitvoering van Auld Lang Syne.

Wij zijn inmiddels lid geworden van de Kuukse Whisky Vrienden en komen over twee jaar zeker weer terug.

No comments:

Post a Comment